<$BlogRSDURL$>
: : : nostress ~ sidelinks : : :
welcome, to the lab of the zeroheroes ! here, in 0 time & 0 style, we'll try to serve you some interesting ressources, statements, manifests, study's, archives and other stuff that might help you to get . . . totally lost!

image (c) Bert Lezy
0

Friday, February 27, 2004


Spirituele guerrilla 003 



Misschien even vermelden dat ik het
spijtig vind dat het niet in progressieve spelling is geschreven,
én dat m'n mening over de inhoud al veranderd is.
Desalnietemin een belangrijk dokument in m'n leven!
Antistresspoweet



wat vooraf ging : Spirituele guerrilla 002
proloog en : Spirituele guerrilla 001




Ik buig mij neder


Mijn oog gaat open

En breekt als een heldere bliksem

In de poel van de eindeloze einder

Een schorpioenenstaart

Klaar om het ei van mijn huis

Om werelden in werelden

Te doorprikken

Een uiteenspatting... een big bang

Mijn grootste angst... knielt, buigt

Door de scharnieren van de tijd

De tomeloze sleur, een afgelijnde deur

Die ik open in mijn eonen van bezielde levens



Moeder Aarde


We krijgen de stam terug aan het rollen

We komen opnieuw in beweging



De ganse wereld rond

Kleine cirkels van mensen



Goedgeluimd in afstemming

Met het universele oerritme



De Hemelse Moeder roept ons!

De Hemelse Moeder roept ons!

Ons getij deint weder uit...



Spelend als kinderen



Spelend als kinderen,

Zijn we springbal of ballon,

Reiken we met onze armen

Tot voorbij de horizon.



Spelend als kinderen,

Molen we de wind,

Of regenen we in een ton;

Goed of slecht gezind,



Met God’s eigen zegen,

Haar ronde Aarde groen en blauw,

Met zeeen zo helder als kristal,

Gebaard uit de dijen van ’t heelal.



Spelend als kinderen,

Zetten we de tonen in

Van een nieuwe tijd...

Die hier en nu is.



Be bob



Al jarenlang poog ik een donkere kamer te installeren. Dat is me tot nu toe nog niet gelukt. God is veel te goed. Hij wil niet dat ik een donkere kamer schep. Humor is de god. Humor is de Diedjee. Pff... Rollende woorden stoorden de kunst en aars niet. Het was eerder zijn stijve penis die moeilijk af te beelden viel in het licht van de eeuwigheid. Daarom deden we het licht maar uit. Zo er geen stank was, konden we hem nu nuttigen naar believen (privee, altijd privee, nietwaar?). De lieve kwelgeesten, celgeesten, frisco’s en andere disco’s. We rocken tot je bobt. Een poosje, nu toch.



Zo. Zo. Alle hekken staan nu lager. Alle hebben tevens. Wat een drachtige pen. Zo afkappen... Dat mag niet. Er mag zoveel niet. Neem wat minder. En geef meer van jezelf aan jezelf. Be bop. Let’s rok!



Sta(a)rt ...beet!



Een vriendelijke slang

Lacht haar voortgang

In een eigen tijd

In een oneigenlijke strijd

Zonder dwang

Bang

Maar zwanger

Van de hemel



En de aartsengelen zingen

‘Geen tweede keer’

‘Geen tweede keer’



Vreemde in een vreemd land



Ja, ik ben van mars nee, mars ligt niet in het ons kenbare uni versum met veel dank aan de beat-less en da vite bowie il y a du petrol dans septes pensees en arriere pour la farine et le kitch is de grootste scheet aller tijden waarmee ik bedol de grappigste uitlating aller tijden bedoel niet te bedoelen bedoel kitch is fart want werke-like kunst is overal en nergens en is altijd tijdelijk zoals bedoeld tegenovergesteld aan eeuwig ja, vreemd... de aliens omringen en doorkruisen ons overal _ we zien ze alleen niet altijd Siegourney getuigt: ik ga het zeggen he We Alter: zoude gij nie nog ene keer draaien applaus waarop applaus losbarst: zo geraken we d’er niet: he misantroop verstaat ge’m: mis en place mis en scene mis en trop euh een toe П pe neen neen neen oooooh een toute pis oooooh een toute pe Chee viva la revolution individuELLE: meer dan een empathiek uni versum is mogelijk op maandag de zevende om zeven uur aan de zevende halte van tram zeven in de zevenstraat nabij de zevenhoek alwaar k fee weeral nummer zeven paalt aan wasserij de zeven nichten dat ligt naast schuilhol de zeven zwarte dwergen dat minstens een van haar verdiepen deelt met grotere leugens is antwoordmogelijkheid a en Bie is nog meer fantasie



Chateau de LA pomme



Geen ding geen mens die weet hij schrijven wat watjes schrijven schaduwen volgen duwen de pen voort in een eindeloze trance rythme van blue es trompet en geschal drum en onmogelijke clavesimbel simpel weg schrijven in de eindeloosheid met krampen in je handen en aandacht weg af te leggen op zand en stro je zelf blij maken in elke kamer van je leven handen die beven van de kou die er niet is nimmer kan zijn trance van gevoelloosheid in dat tedere nergens in dat tedere altijd ruimtepolitie ruimtepolutie vervuiling van de versmachtende lucht UIT met dat licht mediteren eren in het donker duister zonder tekens zonder betekenaars, tekenaars of tekentafel en dan gebeurt het? Waarom toch die ultieme destructie van mijn ik ik dikke pik om aan te zuigen om je krom te buigen: ben je meid of man? Weet jij waarom het mooit genoeg is? Geef mij aanraking van het geheel met het geheel he schrijf dat op en lees het dan dat de droom eeuwig is en over al les heen... leraar dood... leraar es dood... geen heersers of slaven geen woorden om dat te staven zal ik mij dat bekla gen: aanraking is niet genoeg voor een morele les: stop! Die pen in mijn hart doorboor mijn hart met die pen schrijf automatic auto mat ik wat een afmeting die berekening totdusver mijn curry kolom vitaai: snelle aai in een handomdraai einde PARA graaf een



Dat zal niet gaan maar het was een teder kusje want ik weet toch immer wat te doen want ik weet nooit niets van die fiets af pif paf poef platte band en een ander bijt in het zand na een bruuske val teelbal festijn van mijn lichamelijk zijn zoals zijn zoals haar haar dat nat mooier oogt dan droog voor het oog en haar oor dat zichzelf verliest in een speels deuntje dat jouw verassinkje per ongeluk bewie rookte (dolle pret) een strook je leven in de lucht een geslaagde vlucht kan mijn rug op alle logIKa vreet hem op tijdens een oud ritueel vreet jezelf op vreet de plastIKs op vreet de praktische assenbak op vreet al op tot er niets overblijft



Teder the de R teder ik wil je leegte plunderen ik wil hijg hijg keineig en steeneigendom OERstom OERezel OERmens OERzetel chateau de la pomme (de avond is geland).



De revolutie begint op het wc



De schaduw van mijn hoofd

Zakt door mijn billen

Zoals mijn broek

Over mijn benen



En geluiden klotsen gewichtig

In het stille water

Ke-doin

Ke-doink

En er sijpelt een stroom

Onder mijn wijnrode hemd

En DIE fluistert

N a u w e l I j k s meer hoorbaar

Dan het ontrimpelde water:



‘alles komt later’

‘alles komt later’



Kom als in een droom



De hoedanigheden van de wil zijn: energie dynamische kracht intensiteit meesterschap controle discipline concentratie gericht zijn op 1 punt aandacht focus vastberadenheid beslistheid vastbeslotenheid doortastendheid volharding uithoudingsvermogen geduld initiatief moed durf organisatie integratie synthese



Dankjemaslow dankjeassagioli dankjedali want er is geen hoerenbed als dat van jou dankjevin-cent voor je korenveld met kr-aaien overigensvincent ik heb je oor gevonden in een bruine papieren zak MOET ik dit NU echt opbla-zen, zoals ze in de film doen?



Wan to tree bounty



DAAR is wat keuken-rol

En als je morst dan kan je kuisen

En eenmaal je het onderwerp hebt ingekaderd



HOEF je alleen nog maar op het knopje te duwen

Want orde is een luie aangelegenheid

Wanorde een inventieve en zo kom



JE tot een NATUURLIJK beeldrythme

Van felle zon

Gebouwen met duizenden ramen

Abstracte reflecties op het water

Oppervlaktespiegeling

En



GEEN KEUKENROL

Die dat



VOOR je

Opzuigt



Wel kom in de cryptozoologie



Studie van verborgen beesten

Met onverwachtte vorm of grootte

Met onverwacht verschijnen in tijd of ruimte



10000 jaar geleden

en IK kan het mij herinneren

10000 jaar geleden

en GIJ gelooft mij niet

maar IK hou van u, niet waar?



WATER op de wonderstoof

Bubbelpret

En goede wijn

112 nieuwe soorten vis

18 nieuwe reptielen

10 amfibie-en

3 of 4 nieuwe vogels



ElK JAAR

Schrijven ze HIER

Over de europaische wilde man

Die we terug vinden

Op Griekse vazen



Satyren met paardestaarten

In recht STREEKSE connectie met Dionysos

Harig

Mansaardig

Fig-uur-lijk

WEER

Gegeven

OP een etruskische zilveren KOM

DAN TOCH in

Het land van mijn dromen

En laat jouw voetsporen

WAAR ik ze niet verwachten zou



Plaats ZE

Als logische consequenties

Als bakens

Als thuishavens

Voor de echte gekken



WANT het bewijs is steeds

Overweldigend

EN het gift kronkelt steeds

Terug tot de goden



Terugkeer naar de geest



Dit is

Zoals ik het begrijp

Mag ik vragen

Hoe gij het ziet?



Het licht



Er dik op



Ikke



Ik kan het u zo mooi niet schrijven of zeggen: ik ben geen dichter: ik ben geen verder: ik ben geen pof eet: ik ben geen schrij-ver:ik ben geen schrijnwerker: ik ben geen schijnwerker: ik ben niet blij: ik ben niet triest: ik ben verheugd



BAGAR



Je bent constant in beweging...

Maar niet in beweging te krijgen?

Je bent de tegengestelde rust,

Een verstilde opschudding

Zonder aandrang,

Een symfonie der oneindige delen

Eenparig versneld rechtlijnig kromlijnig...



Wat gebeurt daar? BAGAR!



Als bij wonder,

Groeit er een cirkel

Van mensen

Wij zijn BAGAR!



Beweging voor Algehele Geweldloze Aksie en Reaksie



Een groot deel van het volk zit vast

In een algemeen gevoel van bedreiging

Wij noemen dit angstpsychose oftewel angstneurose.



Wij kunstenaars, levensgenieters, karavaanbewooners, zigeuners, jongleurs, alternativos, pleiners, punks, new wavers, postmodernen, beatniks, vegetariers, magiers, taalhoeren, experimentboeren, passifisten, poweten, happenaars, hippies, goas, guru’s, freaks, semi-anarchisten en aksiologen willen dit gevoel van beklemming en vrees niet ontkennen of zomaar weerleggen.



Eerder willen wij met vreugde, liefde en lachen alle mensen aanvaarden en in harmonie brengen. Of er nu een wezenlijk of vermeend onheil dreigt, het antwoord komt steeds van ons hart en onze buik! Wij willen het sidderen en ineenkrimpen opvangen met de weg van het lachen en het spelen.



Wij nemen volledig aandeel in een totaal menselijke onderneming. Wij wensen het geheel te versterken zonder gebruikmaking van geweld. Hoe? Door geweldloze aksies en geweldloze weerbaarheid (woe wei). Al doende, wensen wij een universele resonantie teweeg te brengen! Elke druppel raakt rechtstreeks of onrechtstreeks alle andere druppels...



Misschien zit er in deze of gene film geen aksie. Wij kunnen wel een aksie instellen, in aksie komen. Gezamenlijk, kunnen wij een zachtaardig streven opzetten en tot uiting brengen: bedrijvigheid tonen, beweging maken, werken, handelen, doen.



Uit aksie en reaksie, wordt de geschiedenis van de mensheid geboren.



Een op een aksie volgende werking in tegengestelde richting, tegenbeweging, tegenwerking, noemen we een reaksie. Een terugslag op een overmatige, geestelijke spanning of aangrijpende gebeurtenis, noemen we reaksie. Een scheikundige omzetting noemen we een reaksie.



Een antwoord van ons lichaam of onze geest op een bepaalde prikkel, noemen we reaksie.



We bemerken verschillende stromingen in de zee. Toch, herbergt de zee elke druppel! We moeten enkel ons bloed in stroming houden. We kunnen met kracht vloeien of doen vloeien.



Wij, elk van ons, bezitten de gave om de ‘heersende’ denkwijze op godsdienstig, cultureel, artistiek, wetenschappelijk, maatschappelijk, of enig ander terrein te transformeren. Wij zijn op weg naar onbegrensde zelfstandigheid voor elk individu!



Elk geheel is deel aan een ander geheel. Elk deel is geheel aan een ander deel. Elk geheel is deel aan een ander deel. Elk deel is geheel aan een ander geheel. Elk geheel is geheel aan een ander geheel. Elk deel is deel aan een ander deel. Elk geheel is geheel aan een ander deel. Elk deel is deel aan een ander geheel. Zowel organisch, als holistisch, als harmonisch, als chaotisch...



Hierbij, is onze communicatie geopend. Laat een helende wind door ons gans universum stromen.



Wij zijn zelf ons levenselixir.

Wij zijn zelf onze alchemie.

Wij creeren zelf onze bovennatuurlijke kracht.



Wij zijn BAGAR!

Laat onze Sirkel verder groeien.



BAGAR



Seconde na seconde.

Minuut na minuut.

Uur na uur.

Dag na dag.

Week na week.

Maand na maand.

Jaar na jaar.



Bagar! Bagar!



Een vrolijke beweging



‘Vergis je niet’, antwoordde mijn vriend. ‘De mens heeft het luchtruim niet verroverd en hij zal dat ook nooit kunnen!’ Ik keek hem verbaasd aan, maar hij ging verder: ‘Juis doordat hij de lucht wilde veroveren, heeft het zolang geduurd voordat hij leerde vliegen. De aerodynamische wetten zijn tegenwoordig precies zoals zij vijf eeuwen geleden waren. Die wetten hebben wij niet veranderd. Wij hebben ons aan die wetten aangepast. Elk vliegtuig van welk type ook, moet in overeenstemming met deze wetten worden gemaakt.’



Wat wil jij? Wat interesseert jou? Gelukkig zijn. En waaraan moet voldaan zijn opdat jij je gelukkig zou voelen? Wel, jij wil je belangrijk voelen. Jij wil oprecht gewaardeerd worden. Jij wil graag door de anderen gezien worden. Jij wil daar zo weinig mogelijk moeite voor doen. Bovendien, heb ik dezelfde behoeftes als jij: Ik wil ook gelukkig zijn!



Stel je eens voor dat er universele wetten bestaan die ons gelukkig zijn kunnen waarborgen, wetten die vijf eeuwen geleden ook al bestonden... Stel je eens voor. Dan, zouden we ons hier en nu enkel in overeenstemming met die wetten moeten brengen om gelukkig te zijn.



Laat ons van de veronderstelling afstappen. Laat ons de wezenlijke vraag openen: Welke zouden de wetten kunnen zijn die ons gelukkig zijn waarborgen?



Als wij oprecht van hen houden, zullen zij oprecht van ons houden. Als wij eerlijke interesse tonen voor hen, zullen zij eerlijk interesse tonen voor ons. Als wij vragen wat zij willen, zullen zij vragen wat wij willen. Als wij aan hun behoeftes voldoen, zullen zij aan onze behoeftes voldoen. Als wij hun aardig vinden, zullen zij ons aardig vinden.



Ten eerste, kunnen wij hun wijzen op hun behoeftes. Ten tweede, kunnen wij hen tonen dat wij daadwerkelijk hun behoeftes kunnen inlossen. Ten derde, kunnen wij hen vragen stellen om overeenstemming te kunnen vinden, om afgestemd te geraken op elkaar. Ten vierde, kunnen wij hen een rol geven in ons spel.



Wanneer wij hun behoeftes inlossen, geven wij ALTIJD meer dan zij verwachten. Wij zetten de omstandigheden niet naar onze hand, maar passen onszelf naar de omstandigheden aan. Wij pogen ons steeds te verplaatsen in hun standpunt door aandachtig vragen te stellen. Wij luisteren naar hen. Wij trachten al hun ergernissen op te heffen.



Wij vertellen hen onze plannen en ideeen en alten hun meewerken. Wij vragen naar hun plannen en ideeen en dragen ons steentje bij. Hun medewerking verkrijgen, impliceert voor ons hen laten meewerken. Wij maken de snelste en beste indruk door onszelf tot uitdrukking te brengen. Wij vallen gunstig op door meer te presteren dan verwacht.



Wij behandelen anderen zoals wij zelf behandeld zouden willen worden. Met handige suggesties, veranderen wij vaak een ‘nee’ in een ‘ja’, als wij ons van het begin af aan bedienen met vragen die een ‘nee’ uitsluiten. Maar wij letten er op eerlijk te zijn in onze suggesties. Wij nemen beledigingen over ons niet al te ernstig. Want, als wij onze beheersing verliezen, verliezen wij vriendinnen en/of vrienden. Daarom bevestigen wij zelfs roddels over ons en waarderen wij stilte. Wij laten de eer van het laatste woord te geven aan hen!



Al het overige is verovering!



Als wij willen echter, kunnen wij ons aanpassen aan elkaar. Wij zijn hiertoe niet verplicht. Wij zijn vrij daar een keuze in te maken! Maar als wij willen gelukkig zijn, zullen wij ons moeten aanpassen.



Ik wil gelukkig zijn. Vandaar, dat jij nu dit document ‘in handen’ hebt. Ik wil een vrolijke beweging starten. Maar ik kan dat niet alleen. Ik heb jouw hulp daarvoor nodig. Als jij daar eveneens gelukkiger door wordt, wil jij met mij mee een vrolijke beweging starten?



Dit document is mijn manier om iets over mijn plannen en ideeen te vertellen aan jou. Ik nodig jou uit iets soortgelijks te doen. Verspreid jij ook eens jouw plannen en ideeen! Ik ben zeer benieuwd naar jouw aksies en reaksies! Verspreid je boodschap!



Ik geloof dat te weten komen wat de universele wetten zijn, heel simpel is. Ze staan vermeld in alle religieuze geschriften. Ik geloof dat handelen in overeenstemming met die universele wetten veel ingewikkelder is. Ik geloof dat ik om immer gelukkig te zijn veel wilskracht hoor vrij te maken. Ik maak die wilskracht hier en nu vrij. Wil jij dit eveneens doen?



Ik geloof dat wij allen latent reeds gelukkig zijn. Ik geloof dat het nu de tijd voor ons is dat we ons daar bewust van worden. Ik geloof dat dit met vallen en opstaan gebeurt. In dit document, laat ik je mijn vallen en opstaan zien. Dit document behelst zowel mijn zweven, als mijn aarden. Dit document toont jou zowel mijn leugen, als mijn waarheid. Zou jij eveneens een document als dit willen creeren?



Ik ben blij dat jij dit document ‘ter hand’ neemt. Ik hoop dat jij dit ook ter harte neemt. Ik hou van je! Ik vind je belangrijk! Ik waardeer je! Ik zie je graag! Dank je dat je dit gelezen hebt!



Ik



Ik ben de rots waar je op kan bouwen

Ik ben vriendschap en levenskracht

Ik ben je aarding en bevruchting





Ik geef je totaal vertrouwen

Ik schenk je mijn gouden aandacht

Ik deel je mijn eerste en laatste adem



Eeuwig


Mijn hart dat brandt voor jou

Doorheen de tralies van de tijd



Eeuwig voor jou

Eeuwig van jou



Breng ik de blinde muren tot leven

Bouw ik je steen voor steen

Een sprookjeskasteel



Eeuwig voor jou

Eeuwig van jou



Baby


In dit klein mysterie

In dit kleine niemendalletje

Huist mijn ganse zijn



En met mijn armen

Begeef ik mezelf over

Aan deze wondere wereld:



Mijn pen

Mijn hart



De biologische mutant



Steeds een moment waarop een lid van de groep in opstand komt: met name, het moment dat de groep met uitsterven bedreigd is. Paradoxale opstand. Geweldloze muiterij. Elke fundamentele revolutie is er een van evolutie. Of het nu de Aarde is die rond wordt, of het nu vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid is, of het onbewuste is plots een feit geworden... immer evolutie.



Op het niveau van het individu, gebeuren gelijkaardige zaken. Wanneer een ziekte en de daarbij gepaard gaande pijn te groot zijn geworden, heerst er opstand. Het lichaam staakt, de geest staakt... Een cel wordt ziek, komt in opstand... vele anderen volgen.



Ik denk dat het aantal depressies in het Westen niet anders zijn dan een voorbode voor een nieuwe evolutie en wel een geestelijke, een spirituele. Het materialisme van weleer is gedoemd uitgeroeid te worden in zoverre het geen spirituel dimensie uitzaait. Let maar eens op reclamecampagnes.



Op een bepaald punt, is er een soort van ‘log in’ op alles, waarbij ge medium wordt van alles. Maar een centrale samenzwering is hetgeen het allemaal niet is! En om dat duidelijk te maken, vinden we een onbestaand toestel uit dat de sinkroweef noemt. Daarin plaatst ge uw eigen. Dan wordt gij het centrum waarmee alles tot in haar kleinste affiniteit gelijk of sincroon loopt. Een allesverhelderend trillingsveld openbaart zich aan uw innerlijke oog. En van dan af zijt ge mede-non-navigator.



Leven kiest altijd voor leven. Omwentelen is de boodschap. Circulair denken! Ideeen racen, zielen leven en gevoelens voelen. Zowel uitersten verenigen, als positie innemen. Deelname aan het geheel is geheel zijn en geheel bekennen. Als ge dus deel wilt zijn van het geheel, vereist dat dus geheel zijn in uw deel. Merlijn weet dat dit voor eeuwig zo is. Merlijn is in mij als in u als in ons. Lees ‘De terugkeer van Merlijn’ van Deepak Chopra.



Bewijs van ver gevorderde cultuur in ver vervlogen tijden



De vogels zijn over al

Net als kressende gitaren

Kressen ze

Ongeremd door elkaar



En een piano

Die wel 10000 jaar oud

Lijkt te zijn

Speelt

Een deuntje

Automatisch



Teder

Laat je je vingers

De toetsen strelen

En het is geen geheim meer



Dat jij het bent

Die speelt die een rol speelt

In dit gevorderde

Cult uur

Dat in stenen gegrift heeft

Voordat dat ooit kon

Dat wapen s maakte

Alvorens er oorlog was



Heb jij soms het boek der liefde geschreven?


Uiten. Naar buiten komen. Openbloeien. Open bloeden. Angst laten varen. De angst voor de dood laten varen is als de angst voor het leven laten varen. Wacht, het tuig draagt verder, zoals in vuil, langharig tuig. De angst voor uw dood laten varen is als de angst voor uw leven laten varen. De angst voor mijn leven laten varen is als de angst voor mijn leven laten varen, enz. Hoe laat ge die angst dan varen? Door diep in te ademen. Even niet uitademen, dan weer terug. Heel fel, krachtig, snel, robuust. Ontladen is als een opluchting omdat ge de spanning laat varen. Even keihard op uw tanden bijten en vieze, krampachtige blikken trekken. Maar een mens kan verder gaan. Als mens kan men beseffen dat men nooit twee keer in dezelfde stroom staat. Dat men nooit twee keer dezelfde mens is. Staat daar eens bij stil! Al was het maar voor dien troep fysica en chemie; Uw lichaam is in constante verandering, net als die stroom. ‘Siddharta’ van Hesse eens lezen. Dat kan sommige mensen helpen.



In de ‘normale’ context is tachtig jaar pakweg een mens z’n levensduur. De duur dat een mens leeft. In die jaren, verandert ge wel meer dan een miljard keren. Ge sterft omzeggens constant. En ge wordt constant terug geboren. Nooit twee keer in dezelfde stroom... Constant fysische verandering, constant chemische verandering... Op de keeper beschouwd, weet ge als mens veel over doodgaan. Als ge er maar bij stil staat. Zo simpel is dat. Wanneer begint ge daar bij stil te staan? Als er nen druppel teveel in uwen emmer water zit. Ja, dan loopt dien over. De moment dat ge effectief het koord pakt. De moment dat uw stoppen doorslaan. De moment dat ge blijft zitten en zitten. En als ge moet pissen, pist ge door uw broek. Vies, maar efficient. Dat meemaken, is angst laten varen. Durven gek worden. Daar zit de clue. En eenmaal ge die grens over zijt, zult ge niet meer terugwillen naar die ‘oude’ toestand. Weet ge waarom? Omdat ge dan begint te leven alsof elke seconde uwen laatste seconde is. Zo simpel is dat.



Ik moet toegeven dat de eerste momenten verwarrend zijn. Zeker als ge het spel hebt doorgespeeld, degelijk doorgespeeld. Want het is een spel. Begin, midden, einde, een spel. Oud of jong: Allemaal spelen! Verlichting, een tijdloos moment. Alle momenten naast elkaar, zoals ze zijn. Stel u voor: Ge staat in een grote hal. Ik bedoel echt gigantisch groot, plek zat. Voor elk moment van uw leven is een foto genomen. Al die foto’s liggen op de grond van die hal. Tijdloos. Naast elkaar. Die foto’s zijn d’er. Alles is er. En het is goed. Het overal plaatje zit goed. Vanaf dat moment kan het niet meer fout gaan. Ge vat het geheel van uw leven als een geheel. Ge ziet uw over al plaatje. En ge merkt hoe dat geheel in elkaar past, naast elkaar. Op de grond, bij de grond.



Elke foto brengt herinneringen mee. Elk moment hebt ge geleefd alsof het uw laatste was. Toen had ik angst. Slecht rapport, of zo? Toen was ik vreugdevol. Toen triest. Toen hartstochtig. Toen woedend. Toen verliefd. Toen walgde ik. Toen was er weer een druppel. Toen, toen, toen... Nu, zijn we d’er weer. Nu, op dit moment. In de hal, in elke foto, in elk deel, in mijn geheel, in uw geheel, in ons geheel. Samenleven wordt zo eenvoudig als ge de grens hebt overgestoken. Die stap in het duister, in de waanzin geeft u waanzinnig veel genoegen, lol in het, in uw leven. Want die stap is de basis voor een sterke, wilskrachtige houding. Ineens, is er de wil tot leven, de wil tot angst laten varen.



Maar als ge wilt, kunt ge nog steeds ‘teruggrijpen’ naar de angst. Ge kunt de angst ervaren. Ge kunt die ook laten varen. Ge kiest naar willekeur. Dat is wilskracht. Zelf bepalen of het licht aan of uit gaat. Zelf uw handelingen sturen als lichtknoppen die aan of uit gaan. Beseffen dat die handelingen vele foto’s van andere mensen kunnen raken. Dat is de essentie van macht. Macht is niet vies. Macht kan vies zijn of lijken, als die macht ten goede of ten kwade wordt gebruikt. De werking van macht op zich bekijken echter, is geen morele aangelegenheid. Op individueel niveau, is egoisme gezond. Het is toch eerlijk: Ik heb helemaal niets voor u te verbergen. Ik ben mezelf.



Dat is het mooie aan actieve homo-, bi- en lesbiennegroeperingen. Zij stralen sterk uit door te wijzen op de waarde van het individu. Je bent tegenwoordig sterk als je voor je ‘andere’ sexuele aard uitkomt. Je kan een voorbeeld zijn. Je kan uitstralen. Je kan je omgeving begeleiden. Dat is een algemeen werkend principe. Daar hoef je geen homo, bi of lesbienne voor te worden. Je mag dat uiteraard. Wat je hier, mijns inziens, hoort uit te halen, is dat je als individu oneindig veel foto’s kan beinvloeden: foto’s van jezelf, foto’s van anderen. We begeleiden elkaar constant. We zijn zowel elkaars leerling, als elkaars leraar. En in dat begeleiden zitten mechanismes. Zo, doorbreekt ge uw genzen, tenslotte.



Na genoeg gestamp, weet ge hoe dat spel werkt: Als ge veel stampt, krijgt ge veel stampen terug. Als ge vriendelijkheid en optimisme en levensvreugde en energie uitstraalt, dan krijgt ge dat terug van anderen. Misschien gebeurt dat onrechtstreeks. Misschien moogt ge niet verlangen dat ge dat terugkrijgt. Maar terugkrijgen doet ge ’t toch. Bijna Bijbels, bijna Korans, bijna Oosters, bijna zoveel. Hoe kunt ge angst hebben van anderen, als ge geen angst hebt van uw eigen (leven)? Naastenliefde is een vorm van doorgedreven egoisme!



Als het algehele plaatje verschijnt, als uw algeheel plaatje doorbreekt, dan zijn de ‘foto’s’ werkbaar, leefbaar, dierbaar. Dan kunt ge van uw (samen)leven genieten. En er zullen altijd minder leuke momenten zijn. Op die momenten, kunt ge naar willekeur, naar het algehele plaatje teruggrijpen, naar uw algeheel plaatje. Dan zijt ge sterk. Dan uit ge uw wilskracht ten volle.



Stenen die in het water vallen. Dat is mooi om te zien. Ene steen in het water gooien. Dat doet deugd. Dat is mooi om te zien. Vanuit een centrum deint het water uit. Dat is uitstraling: Stenen in het water gooien, in andere mensen hun water, in het algehele water. Luister maar eens naar Bob Marley. Bij voorbeeld: Een leraar krijgt elke dag een klas mensen voor z’n neus. Al die leerlingen zijn in een verschillende stemming, in een verschillende foto. Als die leraar goed kan vertellen... En die trekt die klas op gang... Die geeft de hele bende een duw. Als we de opeenvolgende foto’s voor elk individu tijdens zo’n les naast elkaar zouden plaatsen... Wat zou je dan zien? Verandering van stemming, natuurlijk. Invloed van leraar op leerling, en vice versa. Wat krijgt die leraar dan niet terug? Invloed van leerling op leerling. Etcetera. Voor allemaal een prchtige wending tijdens dezelfde dag. Uitstraling! En wat gaan die leerlingen allemaal niet vertellen en doen? Hoe gaan die thuiskomen?



Kortweg, als individu maakt ge veel zelf. Zoiets kunt ge maar uitproberen. Eens in de goede richting stampen ...voelt goed, voelt heerlijk. Verrukkelijk. Zoet. Pppassie! Emotioneel leven. Ontwaken. Ontluiken. Doorduwen. Niet achterovervallen bij wat tegenslag. Diep leven. Diep ademen. Kracht uitstralen. Kracht bijkrijgen. Zo simpel is dat. Ge moet gewoon de ‘klik’ in uw hersenen maken. De lichtknop aanzetten. Stoppen met denken wat anderen zouden denken. Dat kan zoveel zijn. Voelen wat de stemming is. Daar zijt ge wat mee. Als ge dat voelt, leeft ge aangenamer, vreugdevoller samen. Humor kunnen brengen. Iemand opfleuren. Niet ruw. Althans, niet altijd ruw. De stemming vatten en gepast iemand opfleuren, jezelf opfleuren. Op iemands stemming ingaan. Die ten goede sturen. Zoals een goed ouder: begeleiden. Ge doet er een ander deugd mee, ge doet uw eigen d’er deugd mee.



Een goed kunstenaar is een kunstenaar die het verdriet heeft geleden, die de woede heeft gevoeld, die de emotie kan stralen. Het is niet de techniek die een goed kunstenaar maakt. Het is de wijze waarop de kunstenaar emotie kan stralen, kan doen uitkomen, kan exterioriseren. Dat is een kunstenaar die aan zichzelf gewerkt heeft. Met een minimum aan techniek en materiaal een diepere laag overbrengen. Een diepere laag? Bewuste en onbewuste, onbewuste en bewuste. Daarmee is het weer gezegd. Dat moest ik even kwijt. Een uitstroom van energie. Passie voelt ge. Over passie valt de rede. Over passie struikelt de logica. Over passie gaat de grammatica teniet. Passie overbrengen is communiceren op een dieper niveau. Ik kan mijn eigen diepte naar willekeur, naar mijn eigen wil uitdrukken. Gij ook! Dol fijn!



Passie is een kunde. Niet de juiste verf, niet de juiste doek. Techniek zus, techniek zo. Dat zijn uiterlijk hanteerbare handelingen. Die zijn gewillig, onderdanig: onderhevig aan uw en mijn willekeur. Voor de ene past dit beter, voor de andere dat. Ge hebt wat ge hebt meegekregen: uw genetische code, uw opvoeding, uw cultuur... Die aanleg en aangelegenheden hebt ge. Leert er mee leven. Maar een creatieve aanpak zit in iedereen. Dat is een lichtknop die ge kunt aanzetten! Dat kan iedereen! Niet alles werkt als een lichtknop. Maar er is altijd wel in iedereen een diepere laag die werkt als een lichtknop. Onderscheidingsvemogen kunt ge aankweken. Dat duurt even. Maar het kan, het kaf van het koren scheiden. Zien wat er in u werkt als een lichtknop en wat niet. Zien dat er een onderliggende hierarchie is in u. Die aanvaarden. Zien van wat een complexiteit en subtieliteit die is. Temidden van die complexiteit, simpelweg de juiste lichtknopjes aan en uit doen. Dan nog op de juiste, gepaste momenten ...met inleving in de andere.



Dat is het. Doen is het. Doen. Proberen. Nog eens proberen. En nog eens. Oefening baart hoe kan het anders kunst. Kwaliteit voor jezelf, in jezelf, voor anderen creeren. Scheppen, meer nog: passievol scheppen. Kunstenaar zijn, levenskunstenaar. Oefenen. U niet laten afschrikken, angst laten varen. Angst beheersen, ermee samenwerken. Niet verdringen. Ge blijft een mens. Een mens heeft nu eenmaal emoties. Is soms angstig. Algeheel plaatje zien. Ten gepasten tijde even relativeren, even op adem komen. Maar eerst en vooral, blijft ge mens. Die angst past in uw plaatje. Emoties passen daarin. Emoties bestaan (honderden duizenden jaren langer dan de rede). Leer met jezelf leven. Ken uzelf. Leef. Hier en nu. Tijdloos en tijdig. Let op de aanhalingstekens. Let er ook niet op.



Als ge eens ne namiddag tijdloos kunt leven, laat u dan eens drijven door het toeval. Doe die horloge uit, stopt ze in uw broek. Vergeet ze! Kijk eens goed rond u. volgt wat ge ziet, wat ge hoort of ruikt. Volgt uw gevoelen, uw intuitie, uwe neus... Als ge met iemand wil babbelen, doe dat. Wilt ge die dure winkel toch eens niet binnenlopen. Laat uzelf gaan. Volg uzelf. Ziet tot wat ge allemaal in staat zijt. Lach eens met uzelf. Durf eens wat emotie, wat hart, wat passie tonen. Wees eens voor een dag een kunstenaar. Schep eens wat. Gooi eens wat stenen in het water, in ons water, in uw water. Voel eens hoe ingrijpend het toeval is in uw leven. Hoevel mensen heb je d’er al niet door leren kennen? Voel de invloed van het ‘onvatbare’ toeval. Toeval kan je een rol laten spelen in je leven. Je kan bewust toeval opzoeken, door tijdloos rond te zwerven, bijvoorbeeld. Toeval blijft echter toeval. Je weet niet wat je overkomt. Hoewel dat niet altijd als een verrassing hoeft over te komen.



Doen. Aksie in het hoenderhok! Creativiteit is een lichtschakelaar. Ik ga proberen dat wat beter te vatten. Creatief zijn, is God spelen in uw eigen universum. Mythe is een goed instrument. De Bijbel ook, een instrument. Een werktuig. Werktuigen worden nogal eens misbruikt. Elk mens kan een werktuig naar willekeur gebruiken, misbruiken... God creeerde ons universum in zeven dagen. Stap voor stap, beetje bij beetje. Als het er op het einde van de dag maar goed uitzag, als het algehele plaatje maar klopte. En dan minstens enen dag rusten. Nen helen dag om, zoals op het einde van alle dagen, te overzien of alles goed was gedaan, om ervan te genieten. Genieten, lol hebben in. Of dat nu zondag was, of dat nu de zevende dag was, wie maalt er wat om? Ik heb het hier over de werking van creatief gedrag. Gebruik wat er voor handen is, zoals God gebruikte wat er voor handen lag. Wat voor de hand liggend?



Bestaat er een God? Wie maalt er om? Wees zelf goddelijk. Creeer, probeer. ‘To trial or to trial?’, that’s the question. Proberen of veroordelen. Pak een blad. Trek een lijn. Schrijf een punt. Wild. Rustig. Eender hoe. Eender wat. Pak een blad en laat uw pen de vrije loop. Laat uw geest vrij vloeien. Het toffe is dat ge dat blad aan niemand hoeft te laten zien. Maar ge kunt vanalles naar buiten brengen. Goed tekenen, mooi schrijven speelt hier geen rol. Het is voor u en het is van u en ge doet er uw goesting mee, naar willekeur. Combinaties van tekeningen en tekst zijn eveneens prima. Voelt ge de diepte schreeuwen? Laat die angsten en aggressies eens los op een blad. Laat die emoties eens rollen. Doe eens bewust wat onbewust en laat het toeval, uw toeval haar werk doen. Laat het voor u werken. Laat alles voor u werken. Voel hoe weldadig dat is. Voel hoe het voor u werkt. Voel de macht. Voel de macht van het scheppen. Want dat is het. Leeeeef in uw blad, in uw zicht. Krijgt inzicht door uw pen. Laat uw eigen eens gaan. Wandelen door de natuur. Mediteren.



Iedereen kent haar of zijn eigen weg. Maar er is een weg. Eens ge gelooft dat er een weg is, is er geen weg meer terug. Eens ge gelooft dat er een weg is, is er geen weg terug. Eens ge gelooft dat er een weg heel speciaal voor u is, zult ge berinnen + bewust + te creeren. Ge zult uitstralen. Ge zult de ringen van het water zien uitdeinen. Ge ‘moet’ daarvoor enkel een sprong maken, een grens overschreiden, een zelfgemaakte. Spring! Spring zelf als een steen in het water. In uw diepte... Elke individuele, evenals elke gemeenschappelijke, evolutie, begint bij een revolutie, bij een sprong in het ongewisse. Elke grote denker doet dat. Elke grote spirituele doet dat. Elk groot kunstenaar doet dat. En elk van ons heeft in potentie grootsheid in zich, is groot. Ge ‘moet’ het enkel beseffen, geloven, doen. Wist Copernicus wat hem te wachten stond? En Columbus dan? We zijn allemaal als Copernicus, als Columbus, als Jezus, als deus, als mus. Dat is het begin: eigenwaarde. Uw eigen waardig zijn. Waardig uw eigen ontplooien. Gans mens zijn. Niet half. Niet koe, maar mens.



Waarde, kwaliteit toe-eigenen, opeisen. Soms, in het duister. Soms, is het moeilijk om te kiezen. Soms, zit ge in een bos. En al die bomen trekken op elkaar. Echt waar? Tsja, misschien is het soms duister en moeilijk kiezen. Straft iemand u daar diep van binnen ooit echt voor? Is er dan soms voor jou de stem van het fatalisme die van achter je gebiedt: ‘Het maakt niets uit of je er bent of niet bent!’ Alleen gij zelf kunt uzelf straffen, als ge dat wilt, als ge niet gelooft dat er een pad voor u is dat u uit het bos kan leiden. Het is niet alleen lijden, het is ook leiden. Respecteer uzelf dus, en zoek naar een pad. En ge zult het ooit eens vinden. Meer nog, ge zijt hier en nu reeds aan het bewandelen. Ja, gij! Niet stilstaan. Niet teveel twijfelen over uzelf. Onderweg zijn, daar draait het om. Onderweg zijn, werkt voor u. Ge komt dingen tegen, ge krijgt echt wel antwoorden op uw vragen. Ge leert wat werkt voor u en wat niet. Ge leert de lichtknopjes zelfs in het duister te voelen, te laten werken.



Ne vriend van mij gooit bij besluiteloosheid een muntstuk op voor zichzelf, voor anderen. Wat wordt het? Kop of let? Dicht of open? Daar is moreel niets verkeerds mee, als ge er geen klare kijk op hebt. En zo’n twijfelachtige en besluiteloze situaties komt elke mens tegen. Elke mens. Altijd nieuwe twistgevallen. Toch, krijgt ge immer antwoorden. Als ’t botst, dan botst ‘t. Botst het niet, dan botst het niet. Ge kunt maar proberen. Niemand zal het u kwalijk nemen van te proberen. Onderweg zijn. Onderzoek wat uw pad werkelijk is. Voelen wat uw pad is. Uw eigen verlichten. De overtollige bagage erafflikkeren... Lichtgevend door uw leven drijven. Vogelvrij in de ijle lucht. Een machtig gevoelen, noem ik dat. Ge kunt echt vliegen, als ge maar wilt. In de natuur, kunt ge krachten zien werken die anders werken dan de chemie en de fysica. (Dat zijn overigens broer en zuster spook. Maar dat doet er hier nog niet toe.)



Zie een vogel op zijn aas prooien: macht. Zie kikkerdril vechten om te overleven: macht. Niets anders dan beheersing: als een ooievaar stilstaan, geduldig zijn. Stilstand als beweging, beweging als stilstand... Bewust, stap voor stap, handelen. Onbewuste bewust toelaten. Emoties bewust toelaten. Chaos en orde. Harmonie. Leren spelen met chaos en orde. Chaos en orde voor u laten werken. Onmacht is enkel als ge angst hebt dat het u te boven gaat. Af en toe mag het u best eens te boven gaan. Dank u! Ziekte bestaat enkel als je ziekte aan een toestand toeschrijft. Wees gezond als jij dat wil. Wat is gezond? Uw eigen kennen, uw eigen voelen, uw eigen leven... En dat van de andere, van de vreemde, van de angstaanjagende immers verschillend, doch immer gelijkend: empathie! Herken uzelf in de andere. Herleef uzelf in de andere. Herken uzelf niet. Hervoel uzelf niet. Herleef uzelf niet. Lach of hang u op. Maar kies... Kies bewust!



Pleeg niet zomaar een zelfmoord. Pleeg niet zomaar een leven. Pleeg zelfmoord of leef. Kies. Dat is geen moreel dilemma. Je hebt de keuze. Zo is het gewoon. Je kan kiezen, of ‘het’ wordt voor jou gekozen. Wat een toeval! Voor hetzelfde geld, maar aan de andere kant he, was je een koe ...en kon je zelf niet kiezen. Dan, zou je misschien geslacht worden. Neen, vast en zeker gesclacht worden. Je zou in een strakker keurslijf zitten. Zelfs, de heilige koeien in India zitten in een strakker keurslijf. Waarom? Geen bewuste keuze toegekend. Goed of slecht? Rijker of armer? Beter of slechter? Wie weet dat? Wie maalt erom? Het ene beestje is het andere niet. Ieder beestje zijn feestje... Je bent eerst en vooral mens. Wees menselijk. Vertegenwoordig de ganse mensheid. Je kan verregaand kiezen, opkomen voor jezelf, voor de anderen. Je hoeft dat niet, he! Je mag dat! Ale, daar hebt ge ’t dan...

wordt vervolgd







Thursday, February 26, 2004


Paramahansa Yogananda 















Home page Yogananda is:


 

The interesting thing is that he wrote following book:

 






By Paramahansa Yogananda

When Autobiography of a Yogi first appeared in 1946, it was acclaimed as a landmark work in its field. The New York Times hailed it as "a rare account." Newsweek pronounced it "fascinating." The San Francisco Chronicle declared, "Yogananda presents a convincing case for yoga, and those who 'came to scoff' may remain 'to pray.'" Today it is still one of the most widely read and respected books ever published on the wisdom of the East.


more info can be found:


 

This is one of the most interesting books to read in a lifetime! But it may be interesting to compare with what Osho says in for instance his book Tantra:

 


To know oneself is to know all. And that is the only thing I emphasize; no belief, no dogma, no creed, no church, no religion. By a simple process of inner observation you come to realize yourself... Truth is within – seek not elsewhere.


quote to be found on:


http://www.oshoviha.org/


interesting maybe:


http://www.indiangyan.com/ashram/osho.shtml


and further this site talkes about alternative health:


http://www.indiangyan.com/ashram/naturetherapies.shtml


MUSICLINK SLÖ:


http://www.prabhumusic.com/index.cfm/fuseaction/product.detail/product_id/93









Wednesday, February 25, 2004


Spirituele guerrilla 001 



Misschien even vermelden dat ik het
spijtig vind dat het niet in progressieve spelling is geschreven,
én dat m'n mening over de inhoud al veranderd is.
Desalnietemin een belangrijk dokument in m'n leven!
Antistresspoweet


Proloog


Onze maatschappij is er een van maten en gewichten. Wie beschouwen wij als vrienden? Hoe ver ligt het bereik van onze maatschappij? Houdt ons bereik op aan de grenzen van ons gebied? Wat als ons gebied nu eens het ganse universum is? En wat als ons universum nu eens geen grenzen heeft? Is er dan wat grenzen loos met ons?



Soms, wegen wij kilo’s. Soms, leggen wij onze wegen af. Soms, voelen wij ons gewichtsloos. Soms, zweven wij... en kunnen wij, over de wolken heen, een beet van de zon nemen. Hoe kunnen we dan de smaak van geel meten aan de geur van een zonnebloem? Welke wetenschap helpt ons verder het gewicht van onze eigen, unieke dichterlijke vrijheid te ontbloesemen?



Elk van ons is de ervaring. Wij zijn god die jij bent die zij is die hij is die de neger is die zij zijn die gelukkig is die de lamp is die de muzikant is die de fa schist die de zon is die de moordenaar is die het slachtoffer is die de gekrenkte aarde is die het voltallige woordenboek is die het alfa en het omega is die ik is. Ik ben ik. En ik hou van mezelf.



Als er iets is... dat wij nodig hebben, dan is dat een gezonde dosis grensoverschreidend narcisme. Met schijn, bedriegen we onszelf: Het schijnt dat we het immer bij het rechte eind hebben. Daar, waar wij nooit over een krom begin spreken. Wanneer zullen wij allemaal eens het lef hebben om in de spiegel van ons zelfbedrog te kijken?



Zit er soms een kromming in onze spiegel? Een kromming die ons doet afzien van begin tot einde? We lijden pijn. Maar we kijken weg. De dood staart ons in de ogen. Maar al wat we willen zien, zijn regenbogen. Als er voor ons geen pot goud staat, fantaseren we er wel een. Onze verbeelding is ons welwillend werktuig: Een droomsupermarkt? Of, een droomsupermacht?



Hoe kunnen wij een meer bombastische visie op onze maatschappij ontwikkelen? Lang leve de televisie! We hebben eindelijk het middel gevonden om met een enkele guillotine de ganse mensheid te onthoofden. Zulk een massaal georchestreerde zelfmoord, hebben we nooit voorheen in onze geschiedenis laten afspelen.



Wij kiezen voor leven. Maar, kunnen we kiezen voor al onze levens? Kunnen we kiezen voor alle leven? Kunnen we eindelijk eens onze verantwoordelijkheid dragen voor alle mensen? Of, hebben we nog meer atoombommen nodig om inzicht te krijgen in het hart van onze menselijkheid? Wanneer gaan we eens consequent gezamenlijk de goede richting uit?



Wij hebben onze monden vol van liberalisme. Maar wanneer stoppen wij met al onze informatie een prijs te geven? Wanneer zullen onze zusters en broeders in Afrika vrije toegang tot de ganse, universele markt krijgen? Missen wij misschien een toegang? Of, zijn we soms in ons recht als wij de Columbiaanse boeren uitroken?



Onze pijn is ondraaglijk voor woorden. En er is zout teveel op onze aarde... Hoeveel kruiden meer hebben wij nog nodig om onze geestelijke voeding op smaak te brengen voor alle mensen? Blijven wij voor eeuwig een loze spraakwaterval? Of, vinden we eindelijk eens de tijd om even stil te staan bij de gevolgen van onze daden?





Lusor Basiliensis

(Ludi Magister/Spelmeester)






Het kralenspel


Het kralenspel is een boek van Herman Hesse. Lusor Basiliensis is een naam die ik ontleen aan dat ietwat stugge, doch wonderlijke boek. Lusor is de spelmeester van het Kralenspel. Dit spel is er eentje dat eigenlijk leidt tot een synthese van alle wetenschappen. Op een speelse wijze, kunnen wij mensen de tegenstellingen in ons leven verzoenen.



Een man als Hesse fascineert mij reeds lang. De wijze waarop hij met verhalen een spirituele visie op ons leven ontplooit, kan ik niet anders dan geniaal noemen. Waaruit bestaat anders genialiteit, dan uit het vrijgeven van de weg tot genialiteit. Toon mensen hoe ze zich kunnen overstijgen, en overstijg daarmee jezelf.



De wijze waarop, doet er toe. En tegelijk, ook niet. Kies simpelweg de manier die jou het beste ligt. Wij bezitten allemaal gaven die genialiteit in onszelf kunnen doen losbarsten. Mensen die het tegendeel beweren, hebben hun ogen gewoon nog niet opengetrokken. Aan jezelf om de vaardigheid te verwerven door dergelijke beperkte visies heen te kijken!



Ik geloof er in als mens dat we allemaal een (levens)kunstenaar in onszelf kunnen ontluiken. We kunnen elks zachtaardig, geduldig en kwieks door ons leven wandelen. Ons leven is nu eenmaal een boeiende reis, als we onszelf de ruimte geven om ons leven zo te zien. Een levenskunstenaar is iemand die daar in slaagt. En slagen kunnen we allemaal...



Tam-tam!



Met dit schrijven, wil ik iets in gans Vlaanderen losweken. Dit schrijven is eens te meer een bijdrage van mij aan onze maatschappij. Ik wil fier zijn op de effecten ervan. De invalshoek die ik gebruik om diverse onderwerpen te raken, zal sowieso controverse teweeg brengen. Soms, zal ik samen met jou, de lezer, extremen verkennen.



Mijn bedoeling is geenszins kwaadaardig. Integendeel. Ik geloof echter dat het nuttig kan zijn eens onze maatschappij op de proef te nemen. Ik wil testen in hoeverre vrije meningsuiting binnen onze maatschappij werkelijk aanvaard wordt. Zijn zij die er het hardst om roepen daar oprecht voorstander van?



Ik ga, onder andere, concrete voorstellen doen die onze maatschappij kunnen helen. Het kan zijn dat nogal wat mensen deze radicaal zullen vinden. Ik geloof echter dat wij geen gulden middenweg kunnen bewandelen, tenzij wij de extremen durven verkennen. Een dichter als Blake formuleerde dat als volgt: ‘The path of excess leads to the palace of wisdom.’



Bedenk dat op de momenten dat wij de grootste crississen lijken mee te maken, wij meestal de sleutels aangereikt krijgen om tot een daadwerkelijke verbetering van onze situatie te komen. Depressies vormen een leerrijk onderdeel van ons leven. We kunnen door depressies heen om erna als verrijkte individuen goedgeluimd voort te wandelen.



Reizen verlopen niet constant vlekkeloos. We ervaren dat elks als individu. Maar ook de reis die we als ganse mensheid ondernemen, is perfect bij de gratie van haar imperfecties. De crississen die we mondiaal over ons heen krijgen, leiden ons ook naar een heropleving en herwaardering van de basisvoorwaarden voor een goed en gezond leven.



Dat we hiervoor als mensheid soms rake klappen uitgedeeld krijgen, dat daar al vele mensen voor gestorven zijn, dat er nog vele mensen voor zullen moeten sterven, lijkt onrechtvaardig en absurd. Maar juist uit die onrechtvaardigheid en schijnbare absurditeit, kunnen we de energie putten om als individu een positieve bijdrage te blijven leveren.



Als mensen voor ons sterven, worden wij vaak overmand door emoties. We zouden alles en iedereen kunnen bijeenslagen... Als de zaken voor ons niet lijken goed te werken, krijgen we gevoelens van onmacht. Deze gevoelens en verlangens vormen onze benzine. Ze zijn eigenlijk een onuitputtelijke bron van energie die we naar onze wil kunnen sturen.



Als wij erin slagen de energie, die uit deze bodemloze bron opborrelt, op de juiste wijze te kanaliseren, kunnen wij ons leven ingaan met vrije wil. Juist kanaliseren staat veraf van haatdragend zijn en wraak nemen. Vrije wil impliceert dat we kunnen leren, stapje voor stapje, af te zien van geweldadige oplossingen.



Hiertoe, horen we vooreerst de ogen te openen voor andere mogelijkheden, voor andere wegen om gevoelens van angst, triestheid, woede, haat en wraak te kunnen verwerken. Voor de ene helpt dansen, voor de andere schilderen. Belangijk is dat de mensen die wij aanduiden om onze maatschappij te leiden hiervoor oog krijgen.



Als onze beleidsmakers meer en meer middelen en mogelijkheden vrijmaken voor de (levens)kunstenaar in elk van ons, zullen we in staat zijn vreedzamer met elkaar samen te leven. Elk van ons heeft nood aan het uiten van onze gevoelens. En daartoe bestaan andere wegen als alcoholmisbruik en een vaak overdadig en foutief aanwenden van andere roesmiddelen.



Een verbod op gebruik van eender welk roesmiddel, laat staan op het bespreekbaar zijn van een dergelijk verbruik, zal ons geen of onvoldoende uitkomst brengen. We horen eerder op een constructieve wijze een positief alternatief te scheppen. Bijvoorbeeld, op alle mogelijke manieren een gezonde voeding stimuleren.



Onze beleidsmakers die ooit latijn gestudeerd hebben, kennen volgende spreuk allicht zeer goed: ‘Anima sana in corpore sano.’ Een gezonde ziel in een gezond lichaam, dus. Misschien, kunnen we hen zelf eens aanmoedigen wat gezonder te eten en te leven. Zodat ze met een gezonde bezieling verantwoordelijkheid opnemen voor alle mensen...



Kapitalisme is communisme


Mensen die strijden tegen iets, zouden misschien kunnen strijden voor iets. Deze herformulering zou hen misschien kunnen helpen. Misschien, zou het voor hen plots geen strijd meer betekenen. Misschien, zouden zij vreugde kunnen vinden in samenwerking. Ik kan mij persoonlijk meer vinden in het beeld van een bloem die openbloeit, dan in een paar bokshandschoenen.



Maar zijn mensen die liever bokshandschoenen hanteren soms ook geen mensen? Of, vergis ik mij? Columbus bemerkte terecht eens: ‘Geduld is een moeizame deugd die de mensheid mij langzamerhand geleerd heeft.’ We riskeren een stevige pandoering als we een bokser bloemen rond zijn nek trachten te hangen. Wie blijft er echter langer staan in het licht van de eeuwigheid?



Fundamenteel, zie ik geen winnaars of verliezers. Hoe lang duurt het evenwel nog voor we dat allemaal kunnen zien? Noch het bloemenkind, noch de bokser, nemen iets mee in hun graf. Als wij wensen te leven in de illusie dat wij ooit werkelijk iets kunnen bezitten, is daar niets op tegen. Maar voor iedere boterham die we eten, leiden er elders drie mensen honger.



Hoezeer we ook willen vluchten van deze duizelingwekkende feiten, onze woede gericht op andere mensen, helpt ons niet verder weg van het kerkhof te midden onzer daden. De enige weg die ons harmonie brengen kan, is te buigen voor onze medemens. Ik ben verre van de ideale mens voor zover er zo al een op onze planeet rondloopt, doch wens ik te buigen.



Ik wens te buigen voor mijn medemensen die hun woede soms niet onder controle hebben. Ik wens te buigen voor mijn hongerige medemensen. En ik weet dat ik niet de enige ben die daartoe bereid is. Fundamenteel, zijn we daar allemaal toe bereid. Het is voor ons enkel een kwestie van tijd. Als we ons gelukkiger kunnen voelen met een halve boterham...



...dan zullen we uiteindelijk als mensheid daarvoor kiezen. Als we gelukkiger kunnen zijn met minder materie, dan gaan we daar mettertijd resoluut voor kiezen. Hiervoor, moeten wij ons alleen heropvoeden. Wij kunnen namelijk, geleidelijk onze gewoontes veranderen. Nu, is het de moment in onze geschiedenis om een dergelijke visie in ons beleid op te nemen.



Optimalisatie is een begrip dat, onder andere, in wiskunde en economie veelvuldig gebruikt wordt. Optimalisatie betekent dat je op zoek gaat naar de situaties waarbij je een minimum of een maximum aantreft. Economisten gebruiken optimalisatie om situaties te berekenen waarbij de winst maximaal wordt.



Zij houden hierbij rekening met bepaalde parameters of voorwaarden. Zij houden, bijvoorbeeld, rekening met hun beschikbare productiemiddelen. Zo, kunnen ze uitrekenen hoeveel ze maximaal kunnen produceren. Of, ze houden, bijvoorbeeld, rekening met de verschillende vragers naar en aanbieders van goederen op de markt. Zo, schatten zij de ideale productiehoeveelheid.



Deze relatief abstracte gedachtenwerkingen en wiskundige schema’s helpen economisten, bedrijfsleiders en politici een beleid uit te werken. Op zich, kan een mens daar weinig tegen inbrengen. Ieder van ons, zoekt, van nature uit, situaties op die onze winst maximaliseren. Als in een bepaalde winkel de prijs van een vergelijkbaar goed gevoelig lager ligt...



Dan zijn we de meesten onder ons geneigd een ommetje te lopen. We nemen simpelweg de moeite om die desbetreffende winkel op te zoeken. Zo, lijken we onze winst te optimaliseren. Toch, zou ik hier graag enkele ernstige bemerkingen willen naar voren schuiven. Die draaien allemaal rond wat wij werkelijk willen: levenskwaliteit.



Het feit alleen al dat wij onze universitaire en hooggeschoolde economisten door een molen van abstracties doen draaien, drie jaar of langer, zou ons tot bezinning moeten stemmen. Is het verantwoord mensen een dergelijk werktempo en bijhorende werkdruk op te leggen? Met nauwelijks aandacht voor sport, spel, lichamelijke en spirituele ontwikkeling?



Zij worden maatschappelijk gedwongen jarenlang in dezelfde lichamelijke houdingen hun brein te gebruiken. Welke gevolgen heeft dit op de ontwikkeling van hun fysieke toestand? En hoewel zij daar proeve brengen van een bepaald IQ, van doorzettingsvermogen, enz.; leiden we hen daarmee op tot geestelijk vernieuwende, open en ruimdenkende mensen?



Laten wij onze bevolking blind door hen de vrije keuze te geven tussen een spotgoedkoop, waardenloos brood en een brood met vijf keer meer voedingswaarde? Zouden wij voor de berekening van wintsmaximalisatie eens kunnen rekening houden met levenskwaliteit? Is het normaal dat een arbeider zich jarenlang de rug hoeft te breken voor geld?



Dit, terwijl er op de werkvloer effectief ergonomisch verantwoordde oplossingen kunnen ingevoerd worden. Hebben bedrijfsleiders er al eens oog voor gehad dat dergelijke verbeteringen ook hun productie kunnen verbeteren? Kunnen wij als westerse mens terug tijd nemen om ons leven te helen met een gezonde dosis kwaliteit?



Voor mij is er een duidelijke slotsom: Hoewel optimalisatie wiskundig als een klok werkt, is er in de praktijk nog werk voor de boeg. We kunnen gemakkelijk nog enkele parameters toevoegen die rekening houden met de levenskwaliteit van mensen. We kunnen krachtdadig beslissingen beginnen nemen die de ongemakken van mensen resoluut wegwerken.



De gegevens van een liberale economie en kapitalisme, zijn op zich niet zulk een slecht uitgangspunt voor ons. Alleen lijkt het mij aangewezen dat we de basisprincipes ervan onder de loepe nemen. Bijvoorbeeld, eens kijken of we al werkelijk tot een optimalisatie van de basisvoorwaarden voor een vrije markt zijn gekomen.



Zoals, ik in de proloog al aangaf, zijn er landen die geen of slechts beperkte toegang krijgen tot de zogenaamde liberale markten. Hiermee, hanteren wij in het Westen meer dan een (geniepige) dubbele standaard. We beslissen simpelweg over leven en dood. We laten ons vertegenwoordigen door mensen die daden stellen die vaak onverantwoordde gevolgen hebben...



Eigenlijk, horen we dus niet te strijden tegen het kapitalisme of het liberalisme. We zouden bijvoorbeeld kunnen eisen dat onze vertegenwoordigers werkelijk een vrije markt scheppen. Een die open toegankelijk en doorzichtelijk is voor iedereen. Een die zo vrij is dat ze een optimale levenssituatie mogelijk maakt voor elke mens op deze planeet.



In dat opzicht, gewaag ik de titel van dit stuk: kapitalisme is communisme. We kunnen onze liberale plannen zo sturen dat alle middelen wel degelijk rechtvaardig verdeeld worden. Het is geen strijd van arbeiders tegen eigenaars en vice versa. Als we de natuurlijke toestand namelijk doorgronden, merken we dat priveebezit een illusie is.



Wij bezitten onze aarde als volledige mensheid, met verantwoordelijkheid naar alle mensen en elk element van de levende natuur. Of, we bezitten deze helemaal niet. En onze verantwoordelijkheid begint hier en nu bij onszelf. Als wij zelf al eens juiste keuzes zouden maken door ons consumptiegedrag aan te passen...



Dan, nemen wij de eerste passen de goede richting uit. We kunnen wel degelijk gezonde voeding verbruiken. We kunnen wel degelijk kiezen voor producten die verantwoordde projecten stimuleren. We hebben momenteel alle middelen voorhanden om ecologische producten aan te schaffen. Als we voor dergelijke keuzes een ommetje lopen, veranderen we de wereld, stapsgewijs.



No moor koppi raaits (1)


Geen enkele bom kan in de verste verte raken aan een kristalheldere, zuivere, volledig doorzichtige harmonie. Kom op voor iets dat je waardevol vindt. En doe dat zo helder als kristal. Geen bom, geen demon, geen kwaad mens... die daar tegen op kan. Als er geen tegen kan zijn, kan een ander er alleen maar voor zijn?



De basisprinciepes van ons kapitalistisch/neo-liberaal systeem steunen op een open markt die volledig doorzichtig is. Wel de markt is nog niet volledig open! Laat staan dat die markt werkelijk volledig doorzichtig is... Nochtans, kan je zo bemerken dat de markt kristalhelder is. Onder de wereld van Newton, huist een heel subatomair al.



De zwaartekracht leeft bij gratie van diegene die ze uitgesproken heeft, van diegene die ze bewust heeft uitgestort in de wereld. En zoveel tijd later, komen mensen als Einstein en Niels Bohr. Als zij geen persoonlijke harmonie kenden, hoe konden zij de chaos dan in zichzelf loslaten? Een wanorde die al het voorgaande omverschopte...



Net zoals voorheen, werd onze plaats als mens wederom verschoven en gerelativeerd. Daar zijn we hier en nu ook met bezig. Avantgardisme is een heel confronterende bezigheid. Een voorhoedegevecht vereist controle, niet ‘een gratuit er op los slagen’. Als vechten al plaatsvindt, is dat in je geest en niet in je handelen. Als je handelt, is de keuze al gemaakt.



Een markt met volledige openheid, zal tot stand komen dankzij individuen met een bijzondere opmerkingsgave. Dit zij mensen, zoals jij en mij, die een bijzondere aandacht hebben voor hun medemens. En zij hebben die focus, omdat zij zich inleven in andere mensen. Zij weten dat zij succes kunnen hebben door hun succes te delen... gelijk water.



Want water delen, komt overeen met water vermenigvuldigen. Als jij een ander helpt met haar of zijn dromen, help jij jezelf je dromen te verwezenlijken. Verbeter je de leefomstandigheden van mensen, verbeter je je eigen leefomgeving. Al het andere is gefoefel. Alsof je ooit iets volledig zou kunnen verbergen...



Elke cirkel komt rond. Elke leugen om wat miezerig succes te behalen, komt steeds als een boomerang terug. En het ene succes valt niet met het andere te vergelijken. Een avantgardist(e) is daar helemaal van doordrongen. Jij en ik zijn daar ook volledig van doordrongen. Al is dat momenteel misschien slechts onbewust.



De beste invulling van egoisme heet altruisme. Daarvoor, wordt wel verwacht dat je je oude grenzen laat varen. Een keizer steekt de grenzen van zijn keizerrijk niet over zonder zekerheden. Anders is hij geen keizer meer? Een grenzenloos mens heeft geld, noch leger, noch status nodig. Een grenzenloos mens heeft overal vrienden.



Een grenzenloos mens herkent zich in elke andere mens. Zulk een mens schenkt vreugde, liefde en aandacht aan andere mensen. In de uitdrukking en in het achteraf neerschrijven van hoe zulk een mens wel niet bestond, ligt de basis van alle wijsbegeertes en geloofssystemen. Kunnen we zelf evenwel aan het lezen voorbij?



Plato, Aristotoles, Epicurus, Pitagoras en vele anderen zouden ons huidig universitair systeem verwonderd gadeslaan. Ze zouden snel tot de vergelijking komen met de gemiddelde fabriek. Jezus, Mohammed en Boeddha zouden zich, met reden, terugtrekken in een woestijn of zich nestelen onder een boom...



Je kan enkel iemand helpen die je hulp vraagt. Er is helemaal geen nood om te verkondigen. Taal en haar structuur zijn ook maar geloofssystemen. Elke letter, elk woord, elke grammatica... Elke handeling, elk doen, elke beweging... is een uitdrukking van liefde. En liefde voltrekt zich in stilte, spiegelt zich in leegte.



Liefde is onkenbaar, ongenaakbaar en ongevoelig. Maar met liefde schenken, omdat iemand er om vraagt, doet je simpelweg goed voelen. En waarom zou je daar nog iets voor in ruil vragen? Goethe zei dat zo: ‘In alle bescheidenheid, toont zich de Meester.’ Als je kan bukken voor een ander, kan je eveneens bukken voor jezelf.



Nederigheid biedt een gans eigen beloning. Je bent vrij daarin een zekere mate van natuurlijke rechtvaardigheid te zien. Als je goed genoeg kijkt, pas jij je tijdens je leven aan. Zodat je je bewust wordt van de onzichtbare en ontastbaar fundamentele wetten binnen het speelveld van je menseigen natuur.



In dit wonderlijke Westen, zijn velen van ons vervreemd tot keizers van het bezit. Er lijken geen taboes meer: over sex en joints mag gepraat. Het oppertaboe blijft echter bezit. Schaf morgen alle coppieerrechten af... en je wordt ter plekke gelyncht? Onmogelijk? Stel dat je alleen nog maar originele producties mag verkopen?



Elke mal, elke herhaling, elke copy mag je enkel nog wegschenken. Daar mag je geen geld meer (extra? economische meerwaarde? winst?) voor vragen. Misschien gebruiken we dan geen nietjes meer. Wie zou er dan nog nietjes willen produceren, als er geen bal geld meer valt aan te verdienen? Misschien hebben we dan helemaal geen nietjes meer nodig...



Misschien, ligt er voor ons een spirituele sleutel in een langzaam afbouwen of re+evalueren van bepaalde, zoniet alle rechten. Hebben wij het natuurlijke recht alles wat we produceren voor onszelf op te eisen? Daar zogenaamde winst op te maken? Op de rug van anderen? Sluiten koppieerrechten, patentrechten, e.a. misschien een deur?



Waar stoelt zich onze natuurlijke rechtvaardigheid? Wat zijn onze rechten? Als je geen honger leidt, een dak boven je hoofd hebt; dan zijn voorgaande vragen de eerste vragen die je als mens zou horen in te lossen. Doe je dat niet, dan doe je jezelf pijn. En dat kan toch niet de bedoeling zijn? Je wil toch net vreugde, harmonie en liefde in je leven?



Je rechten, en daarmee je waarden, op punt stellen, brengt je tot rust en harmonie. Ontstaat er vervolgens terug chaos en disharmonie in je omgeving. Dan kan je wederom je rechten en waarden herbekijken en aanpassen aan de veranderde toestand. Als een wit punt dat op een gouden spiraal langzaam naar een middelpunt afgleidt...



En eenmaal je je op dat middelpunt bevindt, ben je zelf het ultieme lichtpunt geworden. Dan, ben je synchroon met je hogere, diepere of goddelijke (kies zelf de term die je het liefste hebt) ik. Dan, leef je naar waarheid. Dan, ben je rechtvaardig. Dan, breekt er een regenboog voor je open... en laat je de pot goud voor wat hij is: verblindend.



Deze tijd heet er een van crisis te zijn... Des te meer milieurampen er gebeuren, des te ecologischer we ons zullen gedragen. Des te meer rechts gedachtengoed in alle landen en staten opduikt, des te meer links georienteerde mensen zich noodzakelijk zullen verenigen. We hebben nog heel wat uit te spreken. En eruit komen zal het!



We hebben de catharsis nodig. Je slecht voelen, triest zijn , je opvreten van de schreinende passie... Dat alles behoort ook tot ons leven. Neerslachtigheid en depressie zijn heilzame onderdelen van de weg die we als mens af te leggen hebben. Of, met de woorden van Bob Marley: ‘The rain, it won’t fall on one man’s house.’



Fundamenteel, blijft er niets over. Geen heilig huizekken blijft rechtstaan. Doch, aan ons, om dat niets in alles vorm te geven. En die vorm kunnen we zelf bepalen. Daarin, vinden we onze vrijheid. We hebben niets te verliezen. Vandaar, dat zelfmoord een lachwekkende keuze is. Doe eens iets wat je nog nooit gedaan hebt, i.p.v. je leven zomaar weg te vegen.



Verdwaal eens, en vind jezelf terug. Neem eens de tijd om wat positieve dingen te visualiseren. Een hippie die constant joints loopt te paffen en nooit iets leuk doet (omdat die zogezegd te lam is, geen energie genoeg heeft...), dat is geen hippie. Een hippie is iemand die de moed heeft bloemen rond de nek van een politie-agent te hangen, bijvoorbeeld.



Iemand die bloemen rond een ander haar of zijn nek hangt, weet heel goed waarom zij of hij dat doet. Je kan namelijk geen meer positieve daad stellen. Je kan het niet nog mooier of duidelijk maken. Een meer positief visueel beeld valt niet te brengen. Of, misschien, kom jij op een dag uit op een nog krachtiger beeld? Misschien, doe je daar dan wat mee...



Conservatief of rechts gezinde mensen hebben een krop in de keel, of lopen met een onverwerkt verleden rond. Wat kunnen zij eraan doen dat zij net dat leven en die opvoeding hebben gekregen? Wat kan een kruisspin eraan doen dat ze dodelijk is voor mens en dier? Als je een slang juist, volgens een correct doorzicht in je menseigen natuur, benadert...



...zal ze je niet bijten (Krishnamurti). Elk gevecht tegen rechts is een strijd met jezelf, een uitdrukking van angst. In het minst oppotune geval, gekannaliseerd in agressie. Deze strijd kunnen we anders voeren door positieve beelden, spel en vreugde op te roepen. Het heeft geen zin het slechte beeld te bestrijden! Het zal er enkel groter door worden.



Wat we wel kunnen doen, is onze focus verschuiven en richten op een goed beeld. Als we dan toch angst kennen, of om heel wat zaken gefrustreerd zijn, laat ons dat dan kunstzinnig tot uitdrukking brengen. Zo, verkrijgen we catharsis, zonder geweld te hoeven gebruiken, met respect voor elk ander (dus ook de rechtsgezinde; dus ook de vreemdeling).



Laat ons, gezamenlijk, radicaal ‘over the edges’ gaan. Wij hebben, zowel de gelegenheid, als het natuurlijke recht, onze visie in deze democratische, Westerse samenleving te propageren. Niet dat dat hoeft. Het is zeker geen natuurlijke plicht. Indien wij evenwel wensen bewust te kiezen voor een vrije en open samenleving, mogen wij niet verzaken te handelen!



Laat ons de creativiteit in (hoge)scholen en universiteiten terug aanwakkeren. Laat ons temidden van het volk terug humor en spel brengen. We kunnen best terug kleur en leven in ‘de’ grijze massa blazen. We kunnen dat werkelijk verwezenlijken! We weten bijna perfect hoe dat kan. Rest ons enkel nog dat te doen!



Ter echt kwam


Wat kan ik met mijn kleine pen tegen een groot blok? Is er iets waar ik tegen op moet? Moeten? Laat die van rechts maar komen. Ik vang ze links wel op. Op, op. Hop, hop, hebt ge de mop?



Et telephonez Allah


Hoe ik nu ben hoe ik tienduizend jaren geleden was ik kan het mij herinneren hoe ik voetsporen naliet terwijl er helemaal geen voetsporen van mensen konden zijn hoe ik voor hen het rara raadsel was raatselde raaskaalde ze mij opsloten in gesticht of gevang ze mij verbranden om te zien hoe ik de pijngrens overstak hoe ik hoezo ik hoe zo zij het hoe zo zij hoe zo het hij zei ze ik zij zo zie zo, maar ik kan het mij werkelijk her-verinnerlijken want ik kan er mij in re-incarneren met een kleine moeite een grote buit tot besluit van een verhaal dat eeuwig duurt, telkens om de hoek gluurt, op te nieuw met een knipoog verwijst.



Dooien h’ipp’ie


I am the walrus

I am the anti-christ

I am a love child

Je suis

Donc je

Clochard civilise



Kleine blik van ver ruiming


Een tipje van de sluier, zoals dat heet. Of koud, zoals men zegt. Maar men zegt zoveel. Goed, laat ons niet vervallen in herhaling. Want herhaling is zo’n vervelend woord: herhaling herhaling herhaling herhaling. En dat verval heeft zo z’n eigen ‘timbre’. Alsjeblief, laat je niet veranderen. Blijf jezelf, zegt men.



Mag dat wel van Jayzus?



Ruk mijn arm eraf.

Ik merk het later wel.



Alles wordt wijzer


Al die mensen die hier komen. Ze lijken immer op doortocht. Terwijl, zit ik hier. Ik zit hier... te midden van de doortocht, er onder _subcultuur. Subcultuur in een schrijfuur. Hier, zit ik in ‘mijn’ geelgroene stoel. Ik hou van hier. Ik aanschouw van hier. En als je taart voor m’n neus zet ben ik... gelukkig. En als je mij leert om goed samen te werken, werk ik samen. En ik ook.



Ach, we willen allemaal herinnerd worden. Maar hoe langer hoe meer, leef ik in de paradox. Alles wordt mooier, maar er verandert helemaal niets. Alles wordt wijzer, maar er verandert helemaal niets. Plots, wist ik dat ik de profeet was. Maar, toen was jij het plots ook. En jij plots ook. En ik wilde verkondigen. Maar jullie kenden dat verhaal al.



Cell me out


Koop mij op de markt hebt medelijden met mij... voor zoveel je zelf wil want ik houd uitverkoop en ga daarmee op tour-nee zeg, dat meen je toch niet jawel? Maar underground he.



Low profile vechten tegen onrecht martelaarsschap niet uitgesloten zijn zijn zijn geen eisen meer eerder visie van veel plaatsen tegelijk extreem gesorteerd herhaal ik mezelf doorheen de tijd en ruimte vastzittend als gekluisterd als een stoel verbluft over het zijn der dingen de filosofische vraag voorbij onleesbare dingen schrijvend in mijn denken en in mijn materiele gedachte en in mijn gedacht gevoelen uitstortend over mijn zijn braakt een onweer als in een storm op zee of stroop in je broek en bijen te veel over mij heen door mij heen want ik heb niets te willen, hoogstens zou ik graag hebben.



Utilaristische dankbetuiging


Dankbaarheid is

Een nutteloos concept,

Dank u.



(Over) de dood



Zoals mijn scha-duwen een worden

Doen mijn stiltes dat ook

Zozeer dat ik er nu

Niet meer ben

Heb ik getracht

Mezelf tot meer

Besef te brengen



Uit mijn hoek


Vrede

Onmacht

Woede

Licht van de wereld

Niet dragen

Niet alle zonden dragen

Ik

Voelde

Hoe de duisternis

Mij

Omarmde

Klein, klein

In een hoekje

Uit een boekje

Lees ik nu voor over mijn droom

Over alles heen

Net als de wolken

Boven je hoofd

En dan nu het onweer:

(pauze)

Denk eens na

(na een ander)

Over hoe uw wereld

Eruit

Zou zien zonder

(pauze)

Coppieerrechten



Noo moor koppi raaits (2)



Niet meer uwen naam d’eronder zetten wat komt dat bij mij op als een een raar gedacht als een vreemd gedacht als een zoete anarchie en als grafschedenis zou ik graag hebben dat mensen zouden zeggen: hier en daar had die gast wel een rond punt hier en daar schreef dienen typ een rake zinswen ding hier en daar hier en raar hier en dood voor altijd waanzinnig veel genoegen in ’t leven dat zo dood is als ne pier hier en daar voelde die de ander aan voedde die den ander omdat dien er altijd maar in bleef geloven dat ‘em bestond was zelfs bereid zich uit te kleden in zijn naakte kont om d’en andere te noo moor koppi raaita werd de uit-zending ingelezen in het hoofd van nog een andere god is de gemeenste schizofreen trapt op uw remmen anders is’t te laat nooit op tijd wat een nachtmerrie wat een nacht veulen ik beklaag mezelf noo moor koppi raaits censureerde hij de andere, censureerde zij de ander


wordt vervolgd





Thursday, February 19, 2004


Manifesto of Futurism 



Futurism was an international art movement founded in Italy in 1909. It was (and is) a refreshing contrast to the weepy sentimentalism of Romanticism. The Futurists loved speed, noise, machines, pollution, and cities; they embraced the exciting new world that was then upon them rather than hypocritically enjoying the modern world’s comforts while loudly denouncing the forces that made them possible. Fearing and attacking technology has become almost second nature to many people today; the Futurist manifestos show us an alternative philosophy.

Too bad they were all Fascists.




We possess body and spirit. To curb one and develop the other shows weakness and is wrong. A strong man must realize his full carnal and spiritual potentiality. The satisfaction of their lust is the conquerors’ due. After a battle in which men have died, it is normal for the victors, proven in war, to turn to rape in the conquered land, so that life may be re-created.


Manifesto of Futurism

We intend to sing the love of danger, the habit of energy and fearlessness.

Courage, audacity, and revolt will be essential elements of our poetry.

Up to now literature has exalted a pensive immobility, ecstasy, and sleep. We intend to exalt aggresive action, a feverish insomnia, the racer’s stride, the mortal leap, the punch and the slap.

We affirm that the world’s magnificence has been enriched by a new beauty: the beauty of speed. A racing car whose hood is adorned with great pipes, like serpents of explosive breath—a roaring car that seems to ride on grapeshot is more beautiful than the Victory of Samothrace.

We want to hymn the man at the wheel, who hurls the lance of his spirit across the Earth, along the circle of its orbit.

The poet must spend himself with ardor, splendor, and generosity, to swell the enthusiastic fervor of the primordial elements.

Except in struggle, there is no more beauty. No work without an aggressive character can be a masterpiece. Poetry must be conceived as a violent attack on unknown forces, to reduce and prostrate them before man.

We stand on the last promontory of the centuries!... Why should we look back, when what we want is to break down the mysterious doors of the Impossible? Time and Space died yesterday. We already live in the absolute, because we have created eternal, omnipresent speed.

We will glorify war—the world’s only hygiene—militarism, patriotism, the destructive gesture of freedom-bringers, beautiful ideas worth dying for, and scorn for woman.

We will destroy the museums, libraries, academies of every kind, will fight moralism, feminism, every opportunistic or utilitarian cowardice.

We will sing of great crowds excited by work, by pleasure, and by riot; we will sing of the multicolored, polyphonic tides of revolution in the modern capitals; we will sing of the vibrant nightly fervor of arsenals and shipyards blazing with violent electric moons; greedy railway stations that devour smoke-plumed serpents; factories hung on clouds by the crooked lines of their smoke; bridges that stride the rivers like giant gymnasts, flashing in the sun with a glitter of knives; adventurous steamers that sniff the horizon; deep-chested locomotives whose wheels paw the tracks like the hooves of enormous steel horses bridled by tubing; and the sleek flight of planes whose propellers chatter in the wind like banners and seem to cheer like an enthusiastic crowd.



The vegetating schools, conservatories and academies act as snares for youth and art alike. In these hot-beds of impotence, masters and professors, illustrious deficients, perpetuate traditionalism and combat any effort to widen the musical field.

To convince young composers to desert schools, conservatories and musical academies, and to consider free study as the only means of regeneration.

To combat the venal and ignorant critics with assiduous contempt, liberating the public from the pernicious effects of their writings.
To found with this aim in view a musical review that will be independent and resolutely opposed to the criteria of conservatory professors and to those of the debased public.

To abstain from participating in any competition with the customary closed envelopes and related admission charges, denouncing all mystifications publicly, and unmasking the incompetence of juries, which are generally composed of fools and impotents.

To keep at a distance from commercial or academic circles, despising them, and preferring a modest life to bountiful earnings acquired by selling art.

The liberation of individual musical sensibility from all imitation or influence of the past, feeling and singing with the spirit open to the future, drawing inspiration and aesthetics from nature, through all the human and extra-human phenomena present in it. Exalting the man-symbol everlastingly renewed by the varied aspects of modern life and its infinity of intimate relationships with nature.

To destroy the prejudice for “well-made” music—rhetoric and impotence—to proclaim the unique concept of Futurist music, as absolutely different from music to date, and so to shape in Italy a Futurist musical taste, destroying doctrinaire, academic and soporific values, declaring the phrase “let us return to the old masters” to be hateful, stupid and vile.

To proclaim that the reign of the singer must end, and that the importance of the singer in relation to a work of art is the equivalent of the importance of an instrument in the orchestra.

To transform the title and value of the “operatic libretto” into the title and value of “dramatic or tragic poem for music”, substituting free verse for metric structure. Every opera writer must absolutely and necessarily be the author of his own poem.

To combat categorically all historical reconstructions and traditional stage sets and to declare the stupidity of the contempt felt for contemporary dress.

To combat the type of ballad written by Tosti and Costa, nauseating Neapolitan songs and sacred music which, having no longer any reason to exist, given the breakdown of faith, has become the exclusive monopoly of impotent conservatory directors and a few incomplete priests.

To provoke in the public an ever-growing hostility towards the exhumation of old works which prevents the appearance of innovators, to encourage the support and exaltation of everything in music that appears original and revolutionary, and to consider as an honor the insults and ironies of moribunds and opportunists.



more futurism at : futurism.org.uk





Wednesday, February 18, 2004


Fluxus : events by George Maciunas 





Note on the Graph Scores: The first scores in this section are printed here as a list of words. The way they are to be performed is that a graph chart is set up, with the words running down the side axis. Across the top, numbers are filled in with time designated in blocks of seconds. The score is filled in some manner. Then, when the performance time for each action comes up, that action is performed to generate sound.





Solo for Violin (For Sylvano Bussotti)

play any sentimental tune

scrape strings with a nail

loosen strings and pluck

break string by over tensioning peg

insert bow between strings & sound board & oscillate bow

hold bow to shoulders & bow with violin

strike with bow over sound board

scrape inside of sound box with bow

blow through sound holes

put pebbles inside sound box and shake violin

scrape floor with violin

push-pull violin over table or floor

scratch violin with sharp tool

saw violin or part of it

drill violin

drive a nail into violin

hammer violin with hammer

bite violin

step over violin and crush it

rip violin apart

drop violin over floor

throw violin or parts of it to the audience


1962





12 Piano Compositions for Nam June Paik


Composition No. 1 Let piano movers carry piano into the stage.

Composition No. 2 Tune the piano.

Composition No. 3 Paint with orange paint patterns over the piano.

Composition No. 4 Using a straight stick the length of the keyboard sound all keys together.

Composition No. 5 Place a dog or cat (or both) inside the piano and play Chopin.

Composition No. 6 Stretch the 3 highest strings with a tuning key until they break.

Composition No. 7 Place one piano on top of another (one can be smaller).

Composition No. 8 Place piano upside down and put a vase with flowers over the sound box.

Composition No. 9 Draw a picture of a piano so that the audience can see the picture.

Composition No. 10 Write a sign reading: piano composition no. 10 and show the audience the sign

Composition No. 11 Wash the piano, wax and polish it well.

Composition No. 12 Let piano movers carry the piano out of the stage.


1962



Solo for Rich Man

shaking coins

dropping coins

striking coins

wrinkling paper money

fast ripping of paper money

slow ripping of paper money

striking paper money

throwing coins


Date unknown



...more...









p i e c e f o r p e a c e 








The idea was conceived by François Terlinden and developed by Christophe Terlinden.
We are temporary passengers on a planet whose peoples have at a late stage become aware of the fact that it has limits and is fragile.

The present initiative is motivated by the fact that it is the unavoidable duty of all citizens of the world to act in the face of appalling situations, whether we like it or not.

This simple human necessity to see things globally, not bothering at this stage with points of detail, gives rise to a totally independent frame of mind. It is absolutely devoid of any material interest and is unbiased, politically or otherwise.

We believe that problems of this scale can be resolved through immediate action in the framework of a vast long-term project. This action will bring about all kinds of comments that we shall bring together in order to make our contribution to peace.

The "Prize for young Belgian painting” seems to me to be a good starting point to launch a debate, in Belgium and in the world, on the idea of constructive peace for Israel and Palestine.

This proposal, which is the result of teamwork, should be developed with the help of different people from different backgrounds, of different ages and with different types of knowledge.

Wars are no solution for conflicts..

info@pieceforpeace.net


the utopic flag for the european community
made by the same
Christophe Terlinden








french : 00






Tuesday, February 17, 2004


Sound Gnosis and the Sound of Silence  




Aum - The Primordial Sound

"OM! - This Imperishable Word is the whole of this visible universe. Its explanation is as follows: What has become, what is becoming, what will become, - verily, all of this is OM. And what is beyond these three states of the world of time, - that too, verily, is OM."
Mandukya Upanishad





Knowledge Through Experience

Knowledge is earned through experience and is not to be confused with intelligence or information technology. When knowledge is attained, realization becomes the foundation for sending forth a voice that is authentic. When knowledge is present and exercised responsibly, there is flight (understanding) to the words being communicated and they become as spears to touch the minds and hearts of others in beneficial ways.

Intent

This site has been created with the intent of contributing to our shared future in a beneficial way. The insights communicated within these pages are valid to me and are not intended to be considered definitive or exclusive in nature. I encourage you to question all statements contained within these pages while seeking out the validity of them according to the ways that are natural for you.



Declaration

The infinite cannot be packaged.

Naturally, life is diverse. It stands to reason, therefore, that there are many ways to perceive and experience life. Though we may disagree with the perspectives of others, it is my position that every being has the right to worship in a manner that is sacred to them and that if worldviews are imposed upon others, then their relationship to life is being interfered with.

In other words, if you profess a belief in G~h~d and attempt to impose your beliefs upon others because you believe that your way is the only true way, then you are interfering with G~h~d's relationship to those you are attempting to mold in your own image.

Like politics, religion is often abused. Though religion can be lived spiritually, it is important to recognize that there is more to spirituality than religion, and that it is through love, that life can be realized beyond the limitations of existence.

Mystery cannot be realized through the intellect alone. Once you try to grasp it, it is gone. If you try to understand it, the experience passes.

It is not possible to quench the thirst for truth based upon the statements of others. We are responsible for the choices we make in life and we are the ones we have been waiting for.

In the words of Charlie Knight as published in Travels In A Stone Canoe ...






when sound turns into music and vice versa








take me
::: to the top :::
::: to the lab-archives :::
::: to the :::nostress::: homepage :::
::: to the :::nostress::: archives :::
::: to the pics :::

www.flickr.com
photos in Situationism More photos in Situationism

Acronym Finder

Acronym or abbreviation to find:



0 linking 0
Blogroll Me!

Powered by Blogger